Pewien fragment pewnej książki...

Szasa/Kliss

"Miłość wydaje mi się czymś, do czego trzeba podchodzić nadzwyczaj ostrożnie, jak do znalezionego na środku ulicy, zapakowanego w papier pudełka z nieznaną zawartością. Może jest w nim bomba? A może milion dolarow? Nie byłam nawet pewna, co znaczy to słowo. Miłość? Kocham swoj teleskop. Kocham zanurzanie się w otchłani wszechświata i rozmyślanie o jego tajemnicach. Ale miłość do kogoś, do konkretnej osoby, to coś całkiem innego. Miłość sprawia, że ludzie cierpią. Jęczą, kryją twarz w dłoniach i opłakują stratę. Miłosne zaklęcia zmieniają się w ostre, zaciekłe, gniewne słowa, ktore ranią i pozostawiają trwałe blizny. Miłość co najmniej rozczarowuje.(...)Nie, wielkie dzięki."

Moje pytanie brzmi(a raczej "pytania brzmią"): co sądzicie o tym fragmencie książki? Czy zgadzacie się z bohaterką książkową? Czy przez miłość rzeczywiście się cierpi? Na tyle, aby z niej zrezygnować? Czy może, żeby tak twierdzić trzeba mieć jakieś specjalne powody, przeżycia?

Axevius

To może ja sie wypowiem Wink

Fragment jest bardo dobry, pokazuje wszystkie problemy związane z miłością. A czy przez miłość się cierpi? To zależy od człowieka, jeśli np. ktoś jest słaby psychicznie i do tego bardzo nieśmiały że boi się nawet zagadać to cierpi. Jednak gdy ktoś z uporem dąży do spełnienia swej miłości zapewne mu się to uda, a nawet jeśli nie (np. Jego miłość znajdzie sobie partnera, partnerke) to nie należy rezygnować! Trzeba być miłym słodkim i wogóle! Miłość to przyjaźń! Smile

Szasa/Kliss

Podałeś dwa przypadki:
1) kiedy ktoś jest nieśmiały, słaby psychicznie, boi się zagadać
2) dążenie z uporem do swojej miłości.

Na pewno jest w tym trochę (trochę więcej niż trochę) racji. Pozwolę sobie rzucić na sprawę inne światło, takie, w ktorym znalazła się bohaterka.
Ona nie chce miłości, ponieważ boi się, że jej uczucia mogą ją samą potwornie zranić. Nie chce się angażować dlatego, bo wie, że za 9 miesięcy On wyjedzie i kuniec historii miłosnej. Walczy z tym, bo jednak kocha. Odsuwa od siebie wszystkie myśli związane z tą miłością, jednak nie może się powstrzymać przed zobaczeniem się z Nim. I teraz pytanie: czy ona czasami właśnie teraz nie cierpi bardziej, tak zajadle broniąc się przed tym silnym uczuciem? Czy nie ma na to wszystko zbyt pesymistycznego spojrzenia?

Axevius

Ja bym na niej miejscu cieszł się tymi 9 miesiącami jak moge! Tam spacerek, tu kino Wink

Teraz cierpi, on wyjedzie będzie cierpieć jeszcze bardziej. Te 9 miesięcy może się okazać najpiękniejszymi 9 miesiącami życia! Myśle też że jeśli ta miłośc była by tak wielka to by z nią nie wygrała i nie dała się sobie męczyć.

Nenneu

Czemu akurat 9 miesięcy? ^^"
Ja bym powiedziała tak... Przed miłością nie należy się bronić, o ile jest prawdziwa. Bo często myli się zauroczenia z miłością. A zauroczenia są krótkie, bezcelowe... Ja na przykład się przed nimi bronię. To znaczy nie dążę do niczego więcej w danych znajomościach. Bo to niepotrzebne - cierpieć dla kogoś, kto jak się okazuje ważny dla Ciebie nie jest...
Miłość zaś potrafi ubogacać. Tylko ta "prawdziwa miłość" - śmiesznie to brzmi w XXI wieku...
Moim własnym przekonaniem jest, że miłością jest miłość tylko obustronna (niewielu się z tym zgadza). Czemu? Bo jeśli jedna osoba darzy drugą uczuciem prawdziwym, to nie ma siły, by nie było ono wzajemne. A jak ktoś jeden się "zakocha" to jest to najwyżej zauroczenie...
Tak jak Graham - raczej bym korzystała z pozostałego czasu. Lepiej jest żałować zrobionych rzeczy, a nie tego, czego się nie uczyniło. Poza tym - poprzez taki związek może dałoby się przekonać chłopca, coby został... Nie znam sytuacji...
Poza tym... Co byś wolała... Wiele chwil radosnych i potem pustkę (związek i koniec związku), czy same chwile rozgoryczenia (powstrzymać się przed związkiem)?